Antoni Michalak (ur. 1902 Kozłów Szlachecki, zm. 1975 Kazimierz Dolny) Malarz, konserwator malarstwa, pedagog. Naukę rysunku rozpoczął w 1914 roku w Odessie. Następnie kształcił się pod kierunkiem J.Kauzika i M.Kotarbińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej. W 1919 roku podjął studia w Szkole Sztuk Pięknych. Kontynuował je (z przerwą w latach 1920-22) do 1925 roku w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego, gdzie wkrótce stał się znaczącą postacią. W tymże roku został członkiem Bractwa św. Łukasza oraz wyjechał do Paryża, skąd powrócił w 1926 roku, zwiedzając po drodze Włochy i Austrię. W 1933 roku zamieszkał we Lwowie, gdzie został wykładowcą w Instytucie Sztuki. W 1939 roku osiadł na stałe w Kazimierzu Dolnym. Po wojnie pracował przy konserwacji zabytków Wrocławia. W latach 1948-69 prowadził na Katolickim Uniwersytecie zajęcia z zakresu rysunku, malarstwa i technik sztuk plastycznych. W twórczości Michalaka do 1939 roku wyodrębnia się dwa główne nurty , różniące się tak...
+ czytaj pełny opis
Antoni Michalak (ur. 1902 Kozłów Szlachecki, zm. 1975 Kazimierz Dolny)
Malarz, konserwator malarstwa, pedagog. Naukę rysunku rozpoczął w 1914 roku w Odessie. Następnie kształcił się pod kierunkiem J.Kauzika i M.Kotarbińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej. W 1919 roku podjął studia w Szkole Sztuk Pięknych. Kontynuował je (z przerwą w latach 1920-22) do 1925 roku w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego, gdzie wkrótce stał się znaczącą postacią. W tymże roku został członkiem Bractwa św. Łukasza oraz wyjechał do Paryża, skąd powrócił w 1926 roku, zwiedzając po drodze Włochy i Austrię. W 1933 roku zamieszkał we Lwowie, gdzie został wykładowcą w Instytucie Sztuki. W 1939 roku osiadł na stałe w Kazimierzu Dolnym.
Po wojnie pracował przy konserwacji zabytków Wrocławia. W latach 1948-69 prowadził na Katolickim Uniwersytecie zajęcia z zakresu rysunku, malarstwa i technik sztuk plastycznych.
W twórczości Michalaka do 1939 roku wyodrębnia się dwa główne nurty, różniące się tak charakterem, jak i zastosowaniem środków malarskich:
- Duże, ekspresyjne płótna o tematyce sakralnej utrzymane zazwyczaj w ciemnej kolorystyce, rozjaśnianej jedynie błyskami światła padającego z nieokreślonego źródła. Zwraca uwagę pietyzm dla szczegółów i drobiazgowy rysunek. Faktura tych obrazów jest gładka, występują laserunki.
- Nastrojowe portrety - występuje tu odmienne traktowanie koloru, konsekwentne dążenie w kierunku bogatych, śmiałych zestawień barwnych, subtelniejszych niuansów walorowych oraz traktowania światła na sposób impresjonistyczny. Realizm tych obrazów jest zróżnicowany i zależny od charakteru modela - od bliskiego liryzmowi, przez sensualistyczny i wrażeniowy po patetyczny niemal i surowy.
W Kazimierzu Dolnym powstały bodaj najpiękniejsze dzieła Michalaka - cykl wielkich "Ukrzyżowań".
- zwiń
